Heeey,
Vrijdag nacht 9 september zijn wij naar Jakarta Indonesie gevlogen, wij zijn rond 1 uur geland. Het vliegveld is redelijk gedateerd als je dat vergelijkt met Bangkok. We zijn in de taxi gesprongen
en veilig aangekomen bij ons verblijf.
De volgende dag zijn we Jakarta gaan verkennen met het openbaar vervoer (bus). Het enige wat we ruim 1,5 uur in de bus heen hebben kunnen aanschouwen was viezigheid en armoede. Naar onze mening
zijn er niet echt highlights in Jakarta, daarom zijn we de volgende dag doorgereisd naar Bogor.
Eenmaal in Bogor aangekomen hebben we een slaapplek gezocht en zijn we de buurt gaan verkennen. We kwamen toevallig een Indonesier tegen die bijna zijn hele leven in Amsterdam heeft gewoond. Hij
vond dat wij Nederlanders meer Indonesiers moeten toelaten en bepaalde andere groeperingen de deur wijzen. Hij zij dat Indonesiers tenminste hard werkten, dat kan wel zo zijn, maar ons is het nog
niet opgevallen. Je hebt hier namelijk veel overbodige beroepen.
's Ochtend kregen we ontbijt van het hotel, 2 boterhammen met hagelslag (dat hadden we niet verwacht)! Na het ontbijt zijn we Botanical Garden gaan bekijken, hier staat Bogor bekend om. Het bezoek
aan deze tuin was zeker de moeite waard. 'S avonds hebben we nog gezellig met een stel Nederlanders, een belgische en 2 australiers gezeten.
De dag erop hebben we de bus naar Cibodas bepakt. Eenmaal in ons hostel aangekomen bij een indonsier die Freddy heette en nederlands sprak, ideaal, hebben we direct een gids geboekt die ons de
volgende dag naar de top van de Gede Pangrango vulkaan zou begeleiden.
's Middags hebben we in Cibodas ook een Botanical Garden bezocht, alleen deze is vele malen groter (243 hectare) en mooier dan die van Bogor. In de Botanical Garden zijn we nog een 6 tal mensen uit
Saoede-Arabie tegengekomen. Zij waren heerlijk aan het bbq'en en riepen of wij erbij wilden komen zitten. Dus we hebben maar even een hapje schaap meegegeten.
De volgende dag hadden we niet heel veel gedaan omdat we om 1 uur 's nachts de top van de vulkaan gingen beklimmen. We hebben in 5 uur tijd 11km gelopen om ruim 1800 meter te stijgen naar een
hoogte van ruim 3000 meter. Dit had uiteraard een stuk sneller gekund als Yvonne onderweg niet 8 keer was dood gegaan en dat geldt eveneens voor de terugweg. Eenmaal boven aangekomen hadden we een
prachtig uitzicht. Na anderhalf uur boven te zijn geweest hebben we rond 8 uur de afdaling ingezet. Onderweg zijn we nog een hot spring en 3 grote watervallen en een stel apen tegenkomen die in de
bomen aan het rond slingeren waren. Rond 2 uur 's middags waren we weer bij ons hostel gearriveerd en zijn direct even op bed gaan liggen.
De volgende ochtend hebben we de bus naar Cianjur gepakt. Wij dachten dat hier een hoop te zien en te doen was, maar helaas was dat niet het geval. Aan het einde van de dag kwam er een indonesiese
man (26 jaar) naar ons toe en vroeg of wij een gesprek met hem in het engels wilden voeren (zo kon hij zijn engelse skills trainen). Na ongeveer 2 uur babbelen zijn we met hem een hapje gaan eten
bij een goed en goedkoop restaurant wat hij kende. Hij wilde de volgende dag al als gratis gids fungeren. Jammer dat er in Cianjur geen echte bezienswaardigheden waren. Daarom hadden we besloten om
maar te vertrekken en door te reizen naar Bandung.
P.S. Het valt ons op dat alle mensen die ons iets proberen te verkopen (dagtour, buskaartje, taxi, hostel, etc.) ons 3 tot 4 keer meer proberen te laten betalen dan de werkelijk prijs. Vaak als je
met Indonesiers over geld begint snappen ze er opeens niks meer van, ja is ook! Dus over alles moet je onderhandelen. Ze proberen je overal een oor aan te naaien!
Daartegenover zijn er ook weer een hoop mensen die ons proberen te helpen wanneer wij bijvoorbeeld de weg niet weten of niet weten welke bus we moeten pakken.
Ze zijn op de meeste plekken nog niet echt gewend aan toeristen, dus je wordt overal aangegaapt en volledig nagekeken. Ze nemen niet eens de moeite om het enigszins onopvallend te doen.
Strepless-hempjes en korte broekjes zijn hier geen aanraden!! Ook een bikini is hier not done, iedereen zwemt hier in lange kleren. Beide heeft yvonne wel gemerkt!
De busritten geven je een prachtig uitzicht over het landschap! Groen, berg/heuvelachtig, palmbomen, rijstplantages, theeplantages, in 1 woord fantastisch! Jammer genoeg is het dan wat moeilijk om
foto's te maken. Vaak komen er in de bus nog wat jongens zingen om wat bij te verdienen. Ook komen er bij elke grote plaats wel verkopers in de bus om je wat voedsel of drinken aan te smeren. En
natuurlijk voor te veel geld!
David is hier ook vrij populair, vooral onder de kleintjes. Hij wordt vaak aangesproken met He Mister! (voor zijn ex-collega's van CCM volkomen begrijpelijk)
Ons nieuwe indonesische telefoonnummer: 0062 - 812 986 541 70
Groetjess,
